Gdzie jestem i do kogo należy moje serce?

"...Jestem jak płatek w arktycznym sztormie..." - "Atypowy" - kto oglądał ten wie o co chodzi 😉

Mówią, że "każda dziewczyna jest ładna na swój sposób...", ale czy tylko ja czuję się tak jakby to ze mną było coś nie tak. Wiem, że jestem gruba po prostu gruba. I każdy kto mówi, że tak nie jest to chyba nie wie co mówi. I tak, na początku lata sporządziłam plan tego co robić i tego czego nie robić. Co jeść i czego nie jeść, ale wciąż każdego jednego dnia mam głęboko w sobie przekonanie, że mimo, że staram się robić jak najwięcej ku utracie wagi to wciąż nic a nic na mnie nie działa. I mimo, że jem znacznie zdrowiej niż kiedykolwiek to wciąż wyglądam jak bym dzień w dzień siedząc na kanapie objadała się pączkami. Wcinając jeden za drugim bez jakiegokolwiek umiaru. Boli mnie bardzo też to, że jednego z postanowień tego rocznych nie uda mi się spełnić. 5 pozycji z mojej listy . Nie uda się na pewno z wzajemnością bo bez wzajemności to łatwizna. A to nie o to w tym chodzi. Czy snucie kolejnych (jakichkolwiek) planów na pozbycie się zbędnych kilogramów ma jakikolwiek sens? Skoro dotychczasowe nie zadziałały. Nie mam zielonego pojęcia. Czy zatem można powiedzieć, że każda dziewczyna jest jak płatek w arktycznym sztormie, dlatego, że każda z nas jest ładna na swój sposób? Dlaczego tak dobrze używać tego typu porównań w filmach/książkach, a nikt nie jest w stanie powiedzieć tego na żywo, w realnym świecie? W takim razie gdzie jestem i kim jestem i co się właściwie stało kiedy wchodziłam w świat ed? Czy było warto? Czy mogłam tego uniknąć? Czemu właśnie JA?